Malumunuzdur ki,Nuh Aleyhisselam nice yıllar kavmini hidayet yoluna sevketmek için çok uğraştı,çekmediği çile kalmadı.Bu azğınlar güruhu içinde seksen kişi kendisine iman etti.Artık Allah elçisini bu durum fazla incitmiş,sabır ve kararı tükenmişti.Kavmine beddua etti.Cenabı Hak duasını kabul etti,artık Nuh'un kavmini tufanla cezalandıracağını elçisine bildirdi.Elçisine tedbirli olmasını,bir gemi yaparak cümle hayvandan gemiye birer çift almasını tenbih etti.Daima eziyet çekip,kamçı yiyen merkeb de gemiye girip kurtulmak istedi.Ama İblis merkebin kuyruğuna yapıştı.Şeytan bir taraftan kuyruğuna yapıştığından merkep bir türlü gemiye giremiyordu.Merkebe hiddetlenen Hz.Nuh:Gir ya mel'un,dedi.Nihayet merkep içeri girdi,kimse görmeden İblis de içeri girmiş oldu.Kısa bir süre sonra İlahi gazap göründü,âlem su ile doldu,tufan oldu.Değil ovalar,dağlar bile su altında kaldı.Nuh'un azğın kavmi sulara gark oldu.Bir gün Hz.Nuh gemisi içinde İblisi gördü.
--Hey mel'un,sen nasıl girdin?diye sordu.İblis--Ya Nuh!Ben bu gemiye senin izninle girdim.Unuttun mu ben gemiye girmek isteyen merkebin kuyruğuna yapıştığım da sen;Sen,gir ya mel'un dedin,öyle girdim.Sen benim nasıl girdiğimi bırak da,sana bir sual soracağım,bu kadar halkın tufanla garkına sebep olan ne idi?Hz.Nuh;Onlar küfür ve delalette idiler,ondan dolayı bu belayı buldular.İblis cevaben--Hayır Ya Allah elçisi!Ondan değil.İki haslet bunların garkına sebep oldu.Kimi hırs erbabı,kimi hasedçi idiler.Bundan belayı buldular.Benimle Âdem'in başına gelenler bile sözlerimin doğruluğunu kanıtlar.Halk bizden gerekli dersi almalı.Âdem hırsına uydu,ben ise hasedim sebebiyle kovulmuşlardan oldum.Cümle cennet taamlarıyla yetinmeyerek yasak yiyecekten yedi.Hırsına kapıldı.Yaradanı da ,artık cennetim de durma,deyip bu çile yerine gönderdi.Zellesinin(ayak sürçmesinin)cezasını çekti.Ben de hasedin mağlubu olarak-"Âdem neden üstün olsun”dedim.Ona secde etmeyerek tâ ebedi red olunanlardan oldum.Birinde bu iki huy olursa âkibet herşeyden mahrum olur.....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder